Zaterdag 2 april was het weer eens zover, maar liefst 5 teams van Zuid-Limburg speelde thuis in Klimmen. Een drukke, maar gezellige bedoening! Met Zuid-Limburg 3 stond de wedstrijd tegen De Drie Torens 1 op het programma.
Al vrij snel bleek dat we met een 0-1 achterstand moesten beginnen. Ingrid zou spelen op bord 7, maar had zich in de speeldag vergist, hetgeen tot een reglementaire nul leidde.
Tom deed op bord 3 wat hij tegenwoordig bijna elke ronde als vanzelfsprekend doet; met zwart een plus remise afdwingen (of meer) tegen een sterkere opponent. Op dit moment afgetekend de man in vorm en topscorer van ZL3 met 3 uit 4. Tussenstand ½ - 1½.
Ruud kwam op bord 1 met zwart al snel onder druk te staan en wist geen tegenspel te creëren. Het verzoek van de verslag schrijver voor het partij formulier werd op atypische wijze afgewezen met het stevige statement “Dat formulier wordt pas publiek gemaakt na mijn overlijden”. Ik weet niet wat er precies misging, maar het was in elk geval serieus (½ - 2½).
Leon speelde op bord 2 maar weer eens een nieuw openingssysteem. Dit om ervoor te zorgen dat zijn voorbereiding voor de komende 5 (!) schaaktoernooien in 3 maanden (!!) niet alom bekend wordt. Dit leverde hem snel het loperpaar en een gezond(e) plus(je) op. Helaas wist hij dit niet verder uit te bouwen en toen zwart erin slaagde een paard tegen een loper te ruilen werd remise overeengekomen (1-3).
Op bord 4 ontstond er bij Sander weer iets dat alleen hij op het bord kan toveren. Vanuit een vrij symmetrische stelling, werd enkele zetten later een stuk voor 3 pionnen geruild. Nadat hij deze vrijpionnen in beweging had gekregen zag hij meerdere ZL-stellingen om zich heen instorten. Sander besloot naar aanleiding van deze deceptie en kort beraad met onze topscorer de vrede te tekenen (1½ - 3½).
Jan kreeg op bord 5 een vervelende variant op het bord. Het kostte veel tijd (zowel in zetten als minuten) om de zwarte stukken te ontwikkelen. De loper en toren op de koningsvleugel bleven noodgedwongen erg lang op de beginvelden f8 en h8 staan. Uiteindelijk viel Jan’s vlag in moeilijke stelling (1½ - 4½).
Vervolgens was het de beurt aan Bob om zijn toernooi prestatie rating van het huidige seizoen tot een nieuw dieptepunt te leiden (of lijden?). De schrijver van dit stuk mag dat schrijven, want zijn TPR is als enige nog lager. Bob ging ergens in het middenspel binnen enkele zetten van een gezonde plus naar een mindere stelling en zijn tegenstander wist de koningsaanval daarna netjes af te maken (1½ - 5½).
Was er dan geen enkel lichtpuntje? Zelf speelde ik op bord 6 met wit en kreeg een variant op het bord die tegenwoordig bijna iedereen tegen mij speelt (Bert Smeets nog op de laatste clubavond!). Zoals dit seizoen al vaker gebeurde, kreeg ik een opgelegde kans om de partij snel in mijn voordeel te beslissen:
Guus van den Akker - Wilbert Kocken
Stelling na 32. Ld5
Zwart speelde 32...Kf7? om de loper te dekken, maar had blijkbaar gemist dat 33. Txf5! gxf5 34. Dxf5+ mogelijk is.
Stelling na 34...Kg7
Tekenend voor mijn besluitvorming dit seizoen hield ik mijzelf tegen om ook a tempo 35. Dxe5+! te spelen wat leidt tot een mat in 6 (35. Dxe5+ Lf6 36. Lh6! Kg6 37. Le4+ Kf7 38. Dh5+ en Kg8 is gedwongen vanwege de pion op d6 en de loper op h6, waarna 39. Df8+ #). In plaats daarvan besloot ik 35. Lxe6? te spelen, aangezien mijn laatste impulsieve zet tegen Bart van der Zwet in ronde 6 mij nog vers in het geheugen lag. Dankzij een sympathieke poging van mijn tegenstander om eeuwig schaak te vermijden (39. ... Df1 i.pv. h5!), kreeg ik nog een tweede opgelegde kans om de partij te winnen, maar ook die was niet aan mij besteed en ik trapte in de laatste remisetruc. Tekenend voor de prestatie van het team was dat ik met dit matige resultaat (een "plus" remise) unaniem tot man of the match werd verkozen en de enorme wisseltrofee die daarbij hoort mee naar huis mocht nemen.
Al met al verloren we dus fors met 2-6 en wordt het, gezien de stand in 3H, spannend of we ons kunnen handhaven. De komende drie matches zullen allesbeslissend zijn en het wordt hoog tijd dat meer spelers (ikzelf voorop) bordpunten gaan scoren.
Sander had ik elk geval zijn uiterste best gedaan om het moreel na deze domper op te krikken met een Bachaus BBQ onder winterse omstandigheden. De frikandellen, hamburgers en biefstukken vlogen van het Argentijnse BBQ rooster. Daarbij zaten nog heerlijke zelf gemaakte salades, meer dan genoeg gekoelde drank en raket ijsjes. Als dit een generale repetitie was voor het tuinfeest, dan kunnen we ons daar in elk geval al op verheugen!
