Het was zondag 20 maart, het zonnetje scheen en de lucht was blauw. Dat kon maar één ding betekenen: het was tijd voor ronde 5 van de LISB-competitie. Met goede moed (en een beetje haast) vertrokken zes jeugdige V4 spelers richting Eijsden en om 13:00 begonnen de partijen op de nieuwe locatie van Eijsden: 't Kelderke.

Justin had het meeste haast. Hij had beloofd om om vier uur op zijn werk te zijn. Dit lukte ruimschoots: hij maakte korte metten Chris Bartels op bord 4. Het ging zelfs zo snel, dat ondergetekende niet heeft kunnen waarnemen wat Justin de winst opleverde.

De rest van de partijen duurden ietsjes langer. Nadia en Olaf waren de eerstvolgende die hun partijen afrondden. Olaf wist op bord 6 niet efficiënt een zeer ingewikkelde stelling tegen Nico Ramaekers af te wikkelen: in plaats van de mogelijke stukwinst verloor hij een pion, en later gaf hij nog sympathiek een stuk extra aan zijn tegenstander. Een 10 voor sportiviteit, maar daar hebben we bar weinig aan. Nadia was achteraf ook niet tevreden over haar partij op bord 5 tegen Lucas Huijnen. Al heel snel vlogen in haar partij de stukken van het bord, wat resulteerde in een spannend eindspel. Nadia probeerde haar koning te promoveren en bedreigde zo de pionstructuur van haar tegenstander op G7, maar na een onverstandige stukkenruil die was geïnitieerd door Nadia zelf, kreeg de tegenstander een vrijpion waar haar haast-gepromoveerde koning niet veel tegen kon inbrengen.

Ook Ties had haast, want ook hij moest op zijn werk verschijnen om vier uur. Zijn partij tegen Tobias Jacobs op bord 1 was, volgens Ties dan, meesterlijk. Om de man zelf te quoten, nadat hij zijn partij door de engine heen had gehaald: “3 briljante zetten, lol”. Duidelijke taal van een van de groep 'spelers die snel hun partij winnen om dan naar hun werk te kunnen’.

Als laatste waren Willem op bord 3 en natuurlijk Bob op bord 2 over. Willem verloor jammerlijk een kwaliteit vroeg in de partij tegen Hugo de Bruijn, waarna hij deed wat hij het beste kan: op remise spelen. Dat lukte hem dan ook. Bob stond lange tijd zeer stabiel tegen Richard Vermeij, totdat hij zich besloot te bezigen met een oeroude V4 traditie: het weggeven van een stuk. Toch wist Bob het op miraculeuze wijze het op remise te houden, door zijn toren op een zeer dreigende positie achter de pionnen van zijn tegenstander te zetten.

Zo eindigde de dag in 3-3: 2 gewonnen, 2 remises en 2 verloren. Perfect gebalanceerd, zoals alles hoort te zijn. Desalniettemin een teleurstellend resultaat, want de winst lag zeker in het verschiet. De schuldige? Dat is uiteraard Ties. Ook al won hij deze week zijn partij, vorige ronde schiep hij een precedent door zijn partij remise te maken. Dit heeft duidelijk uitgestraald naar het team, want ditmaal was het algehele resultaat gelijk! We hopen dan ook dat dit effect zich doorzet en dat de volgende ronde dus gewonnen wordt.