Auteur: Sander Bachaus

Dit is de titel van het gedicht dat Walt Whitman schreef in 1865 naar aanleiding van de moord op Abraham Lincoln. Our fearful trip is done.. The ship has weathered every rack, the prize we sought is won. The port is near, the bells I hear, the people all exulting (in jubelstemming, euforisch).De poezie van Whitman werd ook gebruikt in de film "Dead poets society (1989)". 

Robin Williams is een leraar poetry en heeft een goede band met zijn leerlingen. Hij is een echte teacher, geen fake teacher. Hij vind dat zijn leerlingen vrij moeten denken. Het speelt zich af in 1959 en in die tijd werd vrij denken door tieners niet op waarde geschat. Getuige de populariteit van Bob Dylan en de band genaamd The Band die liedjes maakten over jeugdig verzet tegen alles wat autoritair was.

Enfin, we dwalen af. Een van de leerlingen heeft een passie voor acteren, maar wordt niet gesteund door zijn ouders. Als gevolg hiervan berooft hij zichzelf van het leven. Williams is kind van de rekening, krijgt hiervan de schuld en wordt ontslagen. Als steunbetuiging gaan de leerlingen in de klas op de tafels staan en zeggen "Oh captain, my captain".
Nu, 30 jaar later, gebruiken we het als metafoor voor de wedstrijd Kerkrade - Voerendaal 2. Voor een team wat pas een jaar bestaat hebben wij al verrassend veel tradities. Ook nu zijn we met zijn allen uitbundig gaan ontbijten, werd er whisky gedronken, zongen wij samen liedjes van The Dubliners (The Wild Rover en Molly Malone) en dobbelden we voor de opstelling.

Klokslag 12:35 uur zaten we allemaal verspreid over drie auto's op weg naar Kerkrade. Onze navigatie was onder bezielende leiding van Michel. Met succes, want toen John en Hans rechtdoor reden liet Michel ons de afslag nemen. Zijn eerste goede zet, want dit bleek sneller te zijn getuige een eerdere aankomst dan Hans en John.
Eenmaal aangekomen in het Catharina Hoes te Kerkrade werden wij overdonderd door de geur van goulash en zuurvlees. Gelukkig hadden wij des ochtends een wokpan vol broodjes weten weg te werken en konden wij clear minded beginnen aan de partij. Mits de klokken allemaal goed stonden.. Dit was echter niet het geval. Gelukkig heeft John een officiële titel in het instellen van klokken, want niemand was in staat om deze klokken uit de jaren Ben-Hur aan de praat te krijgen. Ook mooi om te zien was dat de transgender movement zijn weg heeft gevonden naar Kerkrade. Sander had meerdere velden op zijn bord die niet helemaal wisten of ze wit of zwart waren. F4 was zelfs meer wit dan zwart. Daarnaast leek het witte paard van zijn tegenstander het product van een mislukte goocheltruc van Hans Kazan. Wellicht heeft Garcia de la Vega nog een paar euro over om te investeren in de club uit Kerkrade. Rond de klok van precies 13:30 gingen wij dan toch van start. Fun fact voor de oplettende lezer: Ben-Hur is gemaakt in hetzelfde jaar als het jaar waarin de dead poet society zich afspeelt. We gaan verder in de tegenwoordige tijd.

Op bord vijf speelt Ron Dohmen met de witte stukken tegen Richard Orbons. Ron en Richard beginnen allebei scherp aan de partij en een Botvinnik komt op het bord. Er volgt een aaneenvolging van goede ideeën en bijbehorende zetten. Richard kiest ervoor om met Le6, Dd7 en Lh3 de witte lopers af te ruilen. Ron laat dit toe en neemt in de tussentijd meer ruimte op de damevleugel met Tb1 en b4. Vervolgens worden er zetten in het centrum en op de damevleugel uitgewisseld. Niemand durft snel f4 of f5 te spelen (ondanks de ruil van witte lopers bij de koning van Ron). In een strategisch en tactisch equilibrium tekenen ze de vrede.
Dit is geen voorbode voor de rest van de match, want het belooft een bloederig vervolg te worden.

John speelt op bord twee met wit tegen Kunstek. Zwart speelt een stonewall en John maakt er een prima opstelling van. In mijn ogen leek hij Walter te overspelen, omdat e5 van zwart mooi word voorkomen door Lf4!. Walter durft deze nieteens te pakken met zijn loper op c7. De damevleugel wordt dicht geschoven en alleen de a lijn had de mogelijkheid om open te gaan. Dit is perfect, want wit wil via de a-lijn stukken ruilen en de zwakte van de witveldige loper steeds duidelijker maken. Daarnaast gaat John aan de slag in het centrum en op de koningsvleugel. Helaas maakt John een blunder en kunnen de stukken in de doos. 0-1.

Gert speelt met zwart op bord 2. We zagen met dobbelen al dat hij er klaar voor was. Een Frans chanson verschijnt op het bord en daar is Gert niet vies van. De druk op zijn e pion wordt vergroot, maar Gert heeft wat activiteit ervoor in de plaats. Een remise-aanbod van Gert volgt, waarop zijn Duitse tegenstander Michael Zimmermann zegt: No, je ne regrette rien. Dat hopen wij ook, want niet veel later gaat Gert er met de winst vandoor. 0-1 en 1,5 – 1,5. De goede vorm van vorig jaar blijft.

Michel speelt op bord zes. Zijn tegenstander, Jo Paffen, speelt de Schaesberg en Kerkrade Special. Alvorens ik verder ga wil ik even zeggen dat Jo een hele aardige man is die rustig en bescheiden overkomt. Het volgende stukje staat ook helemaal los van hem.
The London system. Tijdens het typen ervan krijg ik al slaperige oogjes. Niks doen, stukken afruilen in het centrum en hopen om ooit iets actiefs te kunnen ondernemen. Net zoals Roda die midweeks 3 punten aftrek kreeg zou je ook met een paard minder moeten spelen als je opent met The London vanwege spelbederf. De ultieme samenvatting van dit systeem zit in de partij Krueger – Bergmans, KNSB competitie 2018 ongeveer. Dit zijn allebei London-spelers. Remise na 8 zetten.
Desalniettemin een lastige opening om tegen te spelen als je wat wilt. En Michel wilt wat, want daar leer je van. Jo volgt het boekje en na het ruilen van stukken in het centrum speelt hij g4 en h4. Michel tast het centrum aan met c5 en probeert wat tegenspel te maken . Het strategische krijgt een tactisch karakter maar Michel blijft strategische zetjes doen. Jo gaat er echter vol in met lopende g en h pionnen ondersteund door torens en dame. Helaas verliest hij hierdoor de race naar de koning van de tegenstander. De partij verloren, maar wel veel geleerd. We staan nu 2,5-1,5 achter en Kerkrade 1 heeft goede hoop.

Sander speelt met zwart op bord vier tegen Jo Engels. Hij heeft nog wat opstartproblemen, maar dat wil niet zeggen dat hij na 8 zetten eigenlijk al erg goed stond met zwart. Wit offert erop los, maar het is niet duidelijk waar compensatie vandaan gaat komen als een paar goede zetjes worden gedaan. Gelukkig voor Jo worden deze zetjes niet gedaan. Integendeel.. drie zeer matige zetjes op rij van Sander zorgen voor zware problemen en geconcentreerd verdedigen is het gevolg. Het materiaal naast het bord is het enige wat het moraal van zwart hoog houdt. Voor zwart lijkt het lastiger dan gedacht om concreet voordeel terug te halen. Op het moment dat het weer een wedstrijd is en wit niet domineerd met zijn mindere materiaal is zwart gelukkig met zijn kwaliteit en twee pionnen meer. Een vrij beledigend remise aanbod van zwart volgt. Op dit moment is de tijdscontrole gehaald en heeft zwart een voordeel in de zin van stelling, 2 pionnen en een kwaliteit en geen enkel tegenspel. Dit aanbod werd afgeslagen en zwart laat wit nog een uur tegen een verloren stelling aankijken. Lekker. 2,5 – 2,5

Hans kan nu zorgen voor de genadeklap. Het feest compleet maken. Met wit gaat hij aan de slag tegen Kerkrades finest Glenn Freer. Hans begint strategisch, blijft strategisch en eindigt strategisch. Met zijn ruimtevoordeel kan hij blijven schuiven en kleine dingetjes blijven dreigen. In de stelling die door velen als remise wordt gezien dreigt Hans een paar dingen. G4 pakken, e7 pakken en met zijn dame via het veld e6 infiltreren. Zwart kan geen dames ruilen vanwege een a pion die dan altijd te snoepen is. Vroeg of laat gaat hier iets mis en het is wachten op het juiste moment en de juiste stelling. Glenn blijft stug verdedigen, maar maakt na een uurtje of 5 dan een foutje. Hans is hier als de kippen bij en kan genieten van een ware heldenstatus, want hij haalt de volle matchpunten binnen. 2,5 – 3,5.

Wie vervult de volgende ronde een glansrol?