Het is drieëntwintig november, zaterdagmiddag 13.00u . Scheidsrechter van Roon geeft het signaal voor de start van de Strijd der Lage Landen. In café Klimmen hebben de beste schakers van Voerendaal en vooral omstreken plaatsgenomen tegenover hun opponenten uit de Hertogstad, beter bekend als Oeteldonk.
Op papier zijn de Brabantse schakers favoriet vanwege hun ratingvoordeel. Daar staat tegenover dat Voerendaal het thuisvoordeel geniet. De stand van de klokken is natuurlijk aan de rechterhand, de ruggen van de thuisspelers staan tegen de muur, de schaduw van de stukken valt op de thuiszijde. Kortom: er wacht het met grote getalen aanwezige publiek een spannende match.

                                                        Kijken naar groeiend gras

In de eerste uren durven de tot de tanden gewapende spelers elkaar geen pijn te doen. Er worden wat schijnbewegingen uitgevoerd. Verder is het vooral schaduwboksen wat de klok slaat.

Bord 1: Twan Burg - Christof Sielecki  ½- ½
In deze partij werd vooral het huiswerk gecontroleerd. In een Spaans onderonsje verschenen de eerste tweeëntwintig zetten in een Duitse vloek en een Brabantse zucht op het bord.
Het nieuwtje van Twan (zet drieëntwintig) was geen verbetering en even later werd het punt gedeeld.

Bord 2: Christian Seel –Benjamin Bok ½- ½
Via zetverwisseling werd na elf zetten een stelling uit de partijen Kramnik - Vachier-Lagrave, 2013 en Wells-Bischoff, 2003 bereikt. Laatstgenoemden besloten in onderstaande stelling tot remise.

De overige vier spelers kwamen ruim vijfentwintig zetten later tot hetzelfde inzicht.

Bord 3: Martijn Dambacher – Daniel Hausrath ½- ½
Op bord drie zaten twee spelers die voor het vuurwerk zouden moeten zorgen. Na de eerste twee zetten 1.d4 Pf6 2.c4 Pc6 drongen de lokale hooligans zich rondom het bord. Ze roken bloed! Met adelaarsblik werd het uitvoeren van de zetten van de grootmeesters gevolgd.  Met luid gejoel werd het nieuwtje 11.Lf5 ontvangen. Dat zelfde gejoel ging over in een scherp gesis toen zwart remise aanbood. Martijn Dambacher, een echte publieksspeler, probeerde de stelling nog wat muziek in te blazen. Het publiek nestelde zich nog dichter op het bord. Toen beide spelers hierdoor hun eigen stukken niet meer konden onderscheiden, besloten zij schielijk tot remise.

Bord 4: Christian Braun – Jasper Broekmeulen ½- ½
Beide spelers gingen voorzichtig uit de startblokken. De ene speler noemt het laf, de ander noemt het bedachtzaam. In eerste instantie trok deze partij weinig aandacht totdat Broekmeulen langzaam maar zeker het betere van het spel kreeg.

Toen zwart met “une petite combinaison” een pion won, begon het bij het publiek door te krijgen dat hier wel eens het verschil gemaakt kon worden. Ziet u het ook?
Even later werd na 32.hxg4 de onderstaande stelling bereikt.

Na 32... Na3! 33. Rc1 Bxb4 34. g5 Bd2 35. Ra1 Bxe3 36. Kxe3 Nc4+ 37. Kf3 Kf7 zou zwart groot voordeel hebben.
De partij ging verder met 32….Nd6 33. Rc2 Nf7 34. Rc4 Nd6 35. Rc1 Nf7 36. Rc4 Rd4 37. Rxd4 exd4 38. N3c2 Ng5+ 39. Ke2 Nxe4 40. Nd3 Nc3+ 41. Kf3 Kf7 42. Nxd4 Bd6 43. Nb3 Nd5 44. Ndc5 Nxb4 45. Nxb7 Ke6 46. Ke4 Be5 waarna veel van het zwarte voordeel was verdwenen. De spelers rookten hier de vredespijp. Heeft zwart in de slotstelling nog kansen?
 
Bord 5: Jeroen Bosch – Ivo Wantola ½- ½

Na een symmetrische Engels opening wist Bosch een stevige stelling op te bouwen. Het grote ruimteoverwicht geeft wit de betere kansen.  Bosch besluit nu met 23.Ld4 de lopers te ruilen waar spanning opvoeren met 23.Df2 de voorkeur geniet.
Even later staat het als volgt:

en beëindigen de spelers in stijl de partij: 25. Nb4 Rc7 26. Nd5 Rc6 27. Nb4 Rc7 28. Nd5.
Moe maar voldaan zochten de spelers de kleedkamers op.

Vijf remises op de eerste vijf borden. Broekmeulen verdiende zeker meer dan een half punt. Op bord één en vijf hadden de Bosschenaren ook een licht veldoverwicht.

                                                                            De hoek waar de klappen vallen
Bord 6 Patrick Driessens – Geert van der Stricht 1-0

In een Slavische dans beheerst Salsa-specialist van der Stricht de danspasjes beter dan Driessens. In de bovenstaande stelling besluit onze zuiderbuur met 25…Nxf1 de paarden te ruilen waarna een gelijke stelling ontstaat (Kansrijker was 24…..Nh5!, waarna zwart het betere van het spel heeft.)

Het evenwicht wordt niet verbroken totdat Van der Stricht in bovenstaande stelling op het lumineuze idee komt om 40…..Ra8? te spelen. Die dekselse veertigste zet! Aangewezen was 40…..Kf7 41.a5, Lb6. Patrick wikkelde netjes af naar een gewonnen toreneindspel. Ondanks  een zeer taaie verdediging berustte zwart na 76 zetten in zijn nederlaag.

Bord 7: Niels Ondersteijn – Oscar Lemmers 1-0

In bovenstaande stelling heeft wit met 23….Pc5 een kleine dreiging in de stelling gebracht, die Oscar prompt miste. De stukken konden weer snel in de doos na 23…. Qc8? 24. e6 Nxe6 25. Nxe6 Bxe6 26. Rxe6 Qxe6 27. Bc4 1-0

Bord 8: Valentin Buckels -  David van Kerkhof ½- ½

Na een Tjeschische BenOni opening  wist zwart zijn “slechte” loper af te ruilen. Verder heeft zwart zijn dame weten te activeren en een imponerend pionnenduo in het centrum weten te plaatsen. De zwarte toren lonkt naar de half open g-lijn. Het neutrale publiek schaarde zich in eerste instantie dan ook achter de zwartspeler. Een diepere beschouwing van de stelling bracht de kiebitzers in verwarring. De zwarte damevleugel moet nog verder ontwikkeld worden. Achter de zwarte pionnenketen gaapt een groot onbeschermd niemandsland. Verder drukt wit al aardig op de zwarte damevleugel. Staat wit misschien dan toch niet zo slecht? In bovenstaande stelling kon wit met 20.Nb5 groot voordeel krijgen. Een tiental zetten later gaf Valentin veel van zijn voordeel af. In het belang van het team probeerde Valentin zwart tot een fout te verleiden. Van Kerkhof gaf geen krimp en zodoende behaalde hij het verlossende vijf en halve punt binnen.

Bord 9: Mischa Senders – Tom Bus 1-0
In een theoretische stelling maakte wit geen fout en zwart wel. Langzaam maar zeker werd zwart weggetikt en kwam HMC op een rustgevende voorsprong.

Bord 10: Johannes Mundorf- Rob Schoorl
Met kleine middelen wist Schoorl de partij langzaam maar zeker naar zich toe te trekken.

In bovenstaande stelling is 24….Db1! -+  een hele goeie.
Zwart speelde niet nauwkeurig verder en op zet 31 wordt onderstaande stelling bereikt. Hoe  kan wit veilig de thuishaven bereiken?

Juist, na 31. Bh3! Be7 32. Qh6 Bf8 33. Qg5 Be7 1/2-1/2 was de remise een feit.

De uitslag suggereert dat Voerendaal goed kon meedraaien met HMC. De werkelijkheid lag anders. Al heel rap kwam HMC door een overwinning van Ondersteijn op voorsprong. Vervolgens zag het op de borden bij Braun, Bus, Mundorf slecht tot verloren uit. Sielecki, Wantola en Driessens kwamen langzaam maar zeker minder te staan.
Het enige lichtpuntje voor Voerendaal was jeugdspeler Valentin Buckels. De kenners zagen al een einduitslag van 3½-6½ opdoemen.
Het thuisvoordeel zorgde er uiteindelijk voor dat de schade, qua bordpunten althans, beperkt bleef.

In de volgende ronde treft Voerendaal de titelkandidaat En Passant.  Wie weet, heeft Voerendaal daar naast geluk ook meer klasse in huis.