Het onderstaande verslag komt van de hand van Ivo Wantola.

Met de nodige insidersinformatie schatte ik onze kansen niet heel hoog in voorafgaand aan de wedstrijd. Met het missen van een aantal sterke spelers moesten we dit keer een flink negatief ratingverschil incasseren tegen het toch al vorig seizoen sterk spelende LSG, waar niets aan gewijzigd was. Het aanzien tegen de goede teamspirit en de voorzichtigheid mijn clubgenoten aldaar niet al te veel pijn te doen, speelden ook een rol, ware het achteraf gezegd dat dit weinig mocht schaden. Begeleid door triomferende muziek werden we naar de zege gevoerd! Hierbij moest ik zeker denken aan Epicuris, ‘de mens die van de vrucht geniet heeft meer te genieten dan hij die dat niet doet’, dus of het nu naar ieders smaak was en of hinderde viel te betwijfelen. Het mooie weer en de relaxte sfeer bij het halen van een kop koffie, al dit leken goede voortekenen voor een typisch Limburgse levensgenieter.

Voor even sloeg de verwarring toe toen ik aan het verkeerde bord ging zitten, maar dacht daarna meteen aan een geniale manoeuvre van de teamleider om mezelf te beschermen tegen mezelf, omdat ik de laatste weken diverse pogingen om insiders informatie te verstrekken moest ontwijken in Leiden. Achteraf bleek dat ik gewoon de laatste update had gemist. Nu kon ik mijn borst wel nat maken op bord drie tegen Edwin van Haastert, ware het ook dat volgens Heidegger ‘met de groei van het onheil ook het reddende groeit’. Ik werd op scherp gezet. De wedstrijd kon beginnen.

Christian Braun – Mark van de Werf
Na een tamme Italiaanse opening wikkelde het zich al gauw af naar een eindspel waar de complicaties in het voordeel bleken voor zwart. Beslissende fout leek hier 7.Lb5, waarna het slaan op c6 weliswaar een ge-isoleerde dubbelpion oplevert, maar niet opweegt tegen de activiteit en het loperpaar, met als gevolg dat Mark er twee pionnen uit wist te slepen en de overwinning. Voerendaal begint dus op achterstand. 0-1

Debutant Valentin Buckels speelt tegen Eelco Wiersma een veilige Konings-Indier met g3, en verspeelt al gauw zijn voordeel, maar ook niet meer dan dat. Gevolg is een symmetrisch eindspel waar de torens geruild lijken te gaan worden, maar alvorens wordt op zet 18 remise overeengekomen. Een goede entree, tegen een speler met een duidelijk ratingoverwicht, en uiteindelijk ook een beslissend halfje. Gefeliciteerd! ½ - 1½

Nog korter duurde de partij van Patrick Driessens tegen Stefan van Blitterswijk. Na een Leningrader van het Hollands met Ph3, kwam zwart al gauw met het creatieve Pf3+, een schijnoffer, waarna vele stukken werden geruild en de achtergebleven pion op e7 oploste. Gevolg was dat de zware stukken op het bord bleven met alles goed verdedigd, en dat alleen iemand die zin had om nog een druppel water uit een steek te persen zou willen doorspelen. Aldus op zet 16 remise. 1-2

Een zet langer duurde de partij Thomas Trella tegen de jarige Jan-Willem de Jong. Het moet hem gegund zijn voor zijn verjaardag, want Thomas bouwde een degelijk genuanceerde stelling op, waarbij zwart verdacht zijn dame moest parkeren op a6 en wit actiever spel leek te hebben in het centrum. Jan-Willem zag kans een stuk te ruilen, versimpelde zo de stelling, en bood toen remise aan, wat met enige complicaties in het vooruitzicht door een hangende pion op e4 werd aangenomen. Bij dezen nog gefeliciteerd! 1½ - 2½ 

Ik (Ivo Wantola) was de volgende, en ook onze partij had sneller kunnen eindigen ware het niet dat we van beiden kanten een keer remise afsloegen. Aartsvijanden als je bent van elkaar speel je dan door tot het bloedige einde.  Edwin van Haastert opende met het 1.d4 Pf6 2. Pc3 d5 3. Lg5 systeem en om enige scherpe systemen te vermijden besloot ik tot 3… c5 op de bonne fooi, met eventuele verdediging van een geïsoleerde pion op d5 en flexibele kansen eromheen. Een oprukking van de h-pion tot h4 leek me in het voordeel voor zwart, en na dameruil en van beiden kanten lange rokade leek me de d5 pion niet meer in gevaar te komen. Het initiatief ontplooide zich verder door g5, f5, f4, waardoor wits stukken steeds verder naar achter werden gedreven. Normaliter zou ik een dubbele f-pion hebben opgelost, ware het niet dat ik een bizarre stelling in het vooruitzicht zag waarbij de witte stukken werden opgeknoopt. Met pionnen van wit op h2 en f2, toren op h1, paard op g1, en een loper op f1, tegenover gedekte pionnen op h3 en f3 van zwart, leken het paard en de toren nooit meer weg te komen. Bevrijding ten koste van activiteit, want nu net na Edwin zijn paard naar h3 had gebracht en zijn toren naar g1, was er een matnet ontstaan. 2½ - 2½ 

Mijn meer gevreesde opponent Arthur Pijpers moest flink aan de bak tegen Christof Sielecki, en in plaats van een b4-siciliaan, kwam er een Spanjaard op het bord met nodige complicaties. Een creatief 20.Pd4 leverde de nodige tijdwinst op voor zwart, en met allerhande wederzijdse dreigingen in het vooruitzicht raakte Arthur het spoor bijster, en miste het sterke in de analyse geziene 27.De4. Gevolg was een aanval van Christof die materiaal opleverde en de winst. 3 ½ - 2 ½

Ook naast mij was het lange tijd genieten tussen Daniel Hausrath en Rudy van Wessel. Een vroeg dame-ruil met iets betere stelling voor wit, leek geleidelijk aan te verzanden in een symmetrische stelling waarbij zwart ook zijn stukken kon activeren. In plaats daarvan besloot zwart tot 16…f4, met nadelige gevolgen. In plaats van pionwinst kwam Daniel tot creatief kwaliteitsoffer tegen pion, waarbij de activiteit van wits stukken en de passiviteit van zwarts toren op a8 de doorslag moesten gaan geven. Net toen zwarts zich wilde bevrijden kostte het materiaal, en dit werd vakkundig uitgetikt. 4 ½ - 2 ½

Op het bord waar ik aanvankelijk zou gaan zitten verloor Johannes Mundorf van Michiel Bosman. Een uitgesteld Pf6 in een Nimzo, leverde wit een klein plusje en het loperpaar op. Zwart besloot de stukken op het bord te houden om spel te houden in plaats van passief te verdedigen. Een pionoffer leek onnodig, maar compliceerde de boel. Het uitrekenen van dit alles kostte Johannes veel tijd. Hier en daar werden kansen gemist en uiteindelijk kwam wit als de winnaar uit de bus. Vlak voor het einde bleek er nog een eeuwig schaak wending in te zitten. 4½ - 3½

Met nog twee goede stellingen voor de boeg kon het haast niet meer misgaan.
Op bord 1 had Jan Sprenger plaats genomen tegen Christian Seel. Een gelukje was ook dat de sterkste speler Predrag Nikolic dit keer niet mee deed aan Leidse zijde. Zoals de uiteindelijke overwinning door kleine gelukjes aan elkaar hangt, mochten we ook hier niet mopperen. Wit heeft lange tijd een actievere stelling, maar na nauwkeurig gemanoeuvreer van zwart lijken de grootste problemen te zijn opgelost. Er ontstaat een eindspel waar wit het nog wel lijkt te proberen, maar waar de grens nooit gepasseerd wordt omdat het anders te gevaarlijk wordt. Goed verdedigd! Equilibrium en dus 5 – 4.

Dan komt het op de laatste partij aan, maar het is dan al vrij duidelijk dat debutant André Krüger de partij nooit meer gaat weggeven tegen Raoul van Ketel. In een Nimzo met f3, krijgen we al gauw een gesloten stelling met veel gemanoeuvreer. Andre pakt het beste van het spel, maar na het nodige stucwerk lijkt Raoul alles te kunnen pareren. Stukken worden geruild en een klein plusje blijft voor zwart, dat tot meer lijkt te worden. Andre forceert niets, maar blijft keurig verdedigen en geeft geen tegenkansen. Ook een pionoffer van Raoul brengt hem niet van zijn stuk. Met een dikke plusremise sleept Voerendaal 1 dan de overwinning in de wacht. Gefeliciteerd! 5½ - 4½

Ivo Wantola