Op 8 december speelde Voerendaal 4 thuis tegen ’t Stokpaardje. Toen onze tegenstanders zich hadden opgesteld aan de borden zagen wij dat wij tegen echte ‘schaakdinosaurussen’ speelden met ons jeugdteam. Om 13:00 gingen er zes spannende partijen van start.

De eerste partij die klaar was, was de partij van Pieter Staal tegen Ton Cremers op bord 6. Pieter was verrast door de opening van de tegenstander en kwam in een penibele situatie terecht. Helaas gaf Pieter vroeg in het middenspel een stuk weg door een over het hoofd geziene schaak, wat resulteerde in een aantal maal gedwongen afruilen met een flinke achterstand voor Pieter. Hij besloot toen ook de partij op te geven.

Niet lang daarna was de partij van Nadia DiVincenzo op bord 5 tegen Frank van Hoogstraten ook afgelopen. Nadia werd ook verrast door de opening van de tegenstanders: deze offerde al heel vroeg een stuk. Ze wist in deze chaotische stelling lange tijd haar voorsprong te behouden, maar door de ongelukkige positie van haar stukken moest ze uiteindelijk toch een toren en een loper opgeven. Toen de tegenstander zijn torens goed ging gebruiken was het snel gedaan voor Nadia.

Ties Dumont wist op bord 2 zijn tegenstander en medespelers te verrassen. Zijn opening tegen Gerrit de Wit was eentje die Ties goed kende, maar doordat zijn tegenstander een bij Ties niet bekende variant speelde was hij niet helemaal tevreden over de stelling. Vervolgens verloor Ties ook nog eens een cruciale pion, waardoor zijn situatie er alles behalve rooskleurig uitzag. Dit alles deed Ties besluiten om wat meer agressie er in te gooien met een aanval op de koning van de tegenstander. In zijn enthousiasme blunderde Ties een stuk van het bord, waarvan hij had gedacht dat het een tactisch offer zou zijn. Maar zijn tegenstander besloot om, naar eigen zeggen, ‘beleefd verder te blunderen’. De koningsstelling vloog open en Ties wist zijn tegenstander op miraculeuze wijze mat te zetten.

Omstreeks dezelfde tijd was ook de partij van Justin van Wijk op bord 4 tegen Arie Schakel klaar. Na een gelijkwaardige en evenwichtige opening verloor Justin een pion. Zijn tegenstander wist door slim af te ruilen deze pion te veranderen in een vrijpion. Na een slimme ruil van Justin wist hij de pion weer terug te winnen. Uiteindelijk besloten de spelers dat remise de uitslag zou zijn.

Willem Gommer wist op briljante wijze te ontsnappen aan een verdoemde verliespartij op bord 1 tegen Wim Berden. Na een prima opening besloot de tegenstander wat pionnen naar voren te gooien, wat uiteindelijk resulteerde in de ruil van een loper tegen een enkele pion. Al snel werden bijna alle stukken afgeruild, totdat er twee paarden overbleven voor de tegenstander en slechts een voor Willem. Maar Willem was er goed van op de hoogte dat je met alleen paarden geen partij kan winnen en besloot dus alle pionnen af te ruilen. Na een tijdje bleven er voor beide spelers een pion en een paard en voor Willem’s tegenstander een extra paard over. Na een aantal ingewikkelde manoeuvres wist Willem zijn koning zo te positioneren dat de tegenstander of zijn pion of zijn paard moest opgeven. Er werd vervolgens remise besloten.

Bob Vonken op bord 3 tegen Peter Simonis was als laatste klaar. Hij wilde zijn partij rustig en solide spelen, omdat hij met zwart speelde tegen een sterke tegenstander. Desondanks kwam Bob slechter te staan, waardoor hij uiteindelijk een kwaliteit verloor. Bob speelde degelijk verder, maar een overwinning zat er niet meer in. Zijn tegenstander wilde de overwinning binnenhalen voor zijn team en bood remise aan, wat Bob accepteerde.

De uiteindelijke uitslag was dus 2½-3½ voor ’t Stokpaardje. Maar al hebben de dinosaurussen deze match gewonnen, de jeugd zal ze weldra inhalen.