Auteur: Hans Dam

Ik voel mij enorm onder druk gezet door Tom Vrouenraets die perse wil dat ik het verslag van deze verloren wedstrijd schrijf. Ik schrijf liever niet en als het al moet dan liever over een gewonnen wedstrijd. Om van het gezeur af te zijn zal ik het eenmaal doen. Het scheelde niet veel of ik zou hier trouwens over een gewonnen wedstrijd hebben kunnen schrijven maar Caissa was wreed voor ons op zaterdag 1 november. Halverwege hoopten we nog op een kleine overwinning maar het feit dat zelfs een gelijkspel door de vingers glipte bewijst alleen maar dat schaken een onrechtvaardig spel is.

Tom Vrouenraets speelde op het tweede bord een snelle plusremise en was als eerste klaar. Hij had hierdoor alle tijd om goed  op te letten en een accuraat verslag te schrijven edoch vertikte hij dit. Waarom is mij een raadsel.  We waren amper aan de match begonnen of Tom sloeg met zijn dame een pion op b2 waarvoor zijn opponent Paul Aben geen enkele compensatie had. Afgezien van het feit dat het ook echt goed was moet men in de 3e klasse H natuurlijk niet de grootmeester willen uithangen door pionnen zomaar in de aanbiediing te doen.  Waarom Tom desondanks niet gewoon gewonnen heeft is mij eveneens een raadsel. Waarschijnlijk teveel ontzag voor de rating van de tegenstander.

Mijn eigen partij op bord 4 tegen Guido Rooijakkers was degelijk. Ik had de afgelopen tijd wat energie gestoken in een ander systeem dan het Hollands wat ik normaal  tegen 1, d4 - ..  speel. Ik kreeg deze wedstrijd de  gelegenheid om het uit te proberen en het viel niet tegen. Ik kreeg met zwart redelijk eenvoudig gelijk spel maar  ook niet veel meer dan dat. Het meest opwindende moment in de partij was dat elk veld van de d-lijn bezet werd door een stuk of pion maar dat had enkel estetische waarde en leidde niet tot verstoring van de balans.


Paul Stuemer bouwde op het 3e bord met de witte stukken een mooie drukstelling op tegen Ger Jansen. Helaas vergaloppeerde Paul zich ergens in het middenspel. Ger manouvreerde dusdanig goed dat hij onder de druk uitkwam en ondertussen ook nog een pionnetje wist te snoepen. Dit kleinood had beslissend kunnen ware het niet dat hij het bijna net zo snel weer teruggaf als hij het verkregen had. Beide waren zo geschrokken van hun fouten dat ze besloten om remise te maken. Geen van tweeen wilde de laatste fout maken.

Diana Dalemans behaalde op het 6e bord een verdiende overwinning met de zwarte stukken. Vanuit de opening kreeg wit een geissoleerde d-pion opgedrongen die in eerste instantie vakkundig door Diana geblokkeerd werd.  Na de blokkade fase werd de isolani in het middenspel langzaam doch gestaag onder vuur genomen door de zwarte stukken. Natuurlijk ging deze pion uiteindelijk verloren en kon wit alleen nog vluchten in een dame-eindspel waarin hij vele schaakjes had. Ergens moet hij gehoopt hebben op eeuwig schaak. Diana had echter goed gezien dat ze hier eenvoudig uit kon lopen en incasseerde het volle punt.

Op bord 5 speelde Sander Bachaus een wilde partij tegen Eduard Coenen. Sander wordt tegenwoordig getraind door de Servische IM Akrapovic, wiens broer de bekende carbon motoruitlaatsystemen produceert. Kenmerkend voor de familie Akrapovic is dat zij zich met bulderend geraas voortbewegen. Dit heeft de schakende Akropovic op Sander weten over te brengen. Eduard had zijn zwarte velden verzwakt om materiaal te winnen maar dit gaf enkel kansen aan Sander die hierdoor met een toren op de 7e rij wist te penetreren. Vervolgens stormde  in wilde galop ook nog een paard op de zwarte koning af. Geplaagd door schaakjes kon deze alleen maar reageren door steeds een stapje opzij te doen. Helaas vond Sander niet de oplossing om ook nog  de witte dame erbij te halen zodat hij de  doodsteek uit kon delen. Misschien zat dat er ook niet in en dus remise door eeuwig schaak.

Op dit moment stonden we met 3-2 voor en behalve Jan Fober, die op bord 1 naar alle waarschijnlijkheid kopje onder zou gaan tegen Iwan Utama, zag het er niet zo slecht uit op de borden van Guus van den Akker en Rene Snoek.  Jan had in de overgang van de opening naar het middenspel een pion verloren en  hoewel hij uit alle macht  probeerde liep hij toch steeds achter de feiten aan. Rene stond echter een pion voor en Guus stond gelijk. Zoals verwacht trok Jan, in het na stukkenruil verkregen resulterende  toreneindspel met 2 pionnen minder, snel aan het kortste eind waardoor de stand weer gelijk getrokken werd. 

Guus had zich inmiddels op bord 7 door de met zwart spelende Sofic in de verdediging laten drukken. Mijns inziens enigzins onnodig maar wat zeker onnodig was dat hij zomaar zijn verdedigbare belangrijke pion op b3 liet ruilen. Guus bleef welliswaar met kunstig spel het materiele evenwicht handhaven maar zijn positie was totaal verloren. In onze klasse is echter niets onmogelijk. Sofic won een stuk en promoveerde een pion tot Dame. Guus had nog een gevaarlijke een pion op c7 en het onvoorstelbare was mogelijk geweest als hij maar Ka6 naar b7 ipv Kb6 gespeeld had na het foutieve Dxa4+ van Sofic. De zwarte koning stond op c1 en het zwarte paard op a2. Het grote verschil is dat zwart na Kb6 meteen wint met Da8. Na Kb7 dreigt wit te promoveren met schaak. Dit kan zwart alleen voorkomen door zelf schaak te geven. Als hij dit doet door tegelijk de c7 pion aan te vallen kan wit in de hoek op a8 gaan staan, een bekend patbeeld. Het had zo leuk geweest kunnen zijn maar nu stonden we dus 4-3 achter.

Natuurlijk deelde Rene op bord 8 nu ook in de malaise. Hij had zijn partij prima opgebouwd en kwam met zwart met groot voordeel uit de opening. Winnend voordeel als hij zijn vrijpion op de damevleugel gehouden had i.p.v. die  op te offeren om een 3 tegen 2 pionnen voordeel op koningsvleugel te creeeren. Hiermee maakte hij winst voor zichzelf heel erg moeilijk. Carlsen zou het wellicht gewonnen hebben omdat Rene een aantal malen de koning van zijn tegenstander op de achterste rij cq lijn opgesloten had.  Hij wist echter geen stelling te bereiken waar  matdreigingen gecombineerd werden met materiaalwinst of het verder gevaarlijk oprukken van zijn vrijpion. De laatste kans was om de tijdnoodfase op te zoeken en daar proberen te profiteren van onnauwkeurigheden. Dat gebeurde ook maar helaas aan de voor ons verkeerde kant. Rene manouvreerde ongelukkig en moest een stuk geven. Op zich niet zo erg want ook zonder dat stuk was en werd deze partij remise. Voor het team was daarmee echter het pleit beslist. 3,5 - 4,5 verlies.


Aldus naar eigen inzicht en discutabel oordeel opgetekend,
Hans Dam

1

I. Utama

2103

-

J. Fober

2006

1-0

2

P. Aben

1973

-

T. Vrouenraets

1868

½-½

3

G. Janssen

2233

-

P. Stuemer

2103

½-½

4

G. Royakkers

2112

-

H. Dam

2051

½-½

5

E. Coenen

2097

-

S. Bachaus

1866

½-½

6

M. Smit

1905

-

D. Dalemans

1983

0-1

7

N. Sofic

1913

-

G. van den Akker

1895

1-0

8

R. Meinders

1722

-

R. Snoeck

1956

½-½

Ga naar boven
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com